In 2016-2017 is er onderzoek gedaan naar de impact van conflictscheidingen. Dit onderzoek geeft houvast in de hulp aan ouders die door een ruzie-scheiding geveld zijn. Hier enkele bijzondere uitkomsten die inzicht geven in waar we op in kunnen zetten.
Wat doet Strijd met Ouderschap?
Het conflict tussen ouders maakt dat zij emotioneel uitgeput raken. Ik zie in de praktijk inderdaad veel mensen afgebrand binnen komen. Pure emotie heeft de overhand, mensen zitten vast in een soort van kooi met stekels. Trekken aan de tralies geeft bloedende handen. Dus heb je hulp van buitenaf nodig.
Sensitief en Responsief
Uit het onderzoek blijkt dat ouders (ongewild) minder sensitief en responsief reageren naar hun kinderen. Minder sensitief betekent minder gevoelig zijn voor je kind, met bijvoorbeeld een geruststellende houding. Minder responsief betekent dat ouders minder reageren op hun omgeving, en daarmee je kind, omdat ze opgegeten worden door het monster van de strijd.
Kinderen zien dit. Dit is mijn overtuiging, maar het blijkt ook uit onderzoek. Ouders die zeggen dat de kinderen geen last hebben, zitten in die kooi met stekels. Die ouders zijn vooral bezig met ontsnappen, in plaats met wat er buiten de kooi gebeurd.
Schade voor kinderen
Schadelijk voor kinderen? Het blijkt uit onderzoek vooral schadelijk dat het kind zijn ouder gebukt ziet gaan onder de wanhoop, radeloosheid, boosheid en verlies van grip op het dagelijkse leven. Als kind wil je een pap en mam die emotioneel rechtop staan. Hoe kunnen ze jou anders beschermen tegen de wereld. En wat blijkt nog meer: Kinderen zijn niet bezig met de schuldvraag als ze ouders bijvoorbeeld zien en horen schreeuwen naar elkaar aan de telefoon. Maar vinden het dus vooral erg dat de ouder die voor hen staat van 0 naar 10 schiet, en geen grip meer hebben op zichzelf. Dat geven de kinderen aan in het onderzoek.
De band met je kind
Het blijkt dat de band tussen ouders en kinderen door een conflictscheiding verslechtert. Huh, maar ik ‘vecht toch juist voor mijn kind’, zal de ouder zeggen. ‘Ik doe alles voor mijn kinderen’, is wat ik vaak hoor in de gesprekken met ouders verwikkeld in hevige strijd. Het passende antwoord van iemand die helpt is: ‘Probeer eens vrede te stichten voor je kind, in plaats van ervoor te vechten.’ Dit hebben kinderen namelijk liever. Vooral moeders blijken uit onderzoek vooral veel in te boeten op de emotionele band met hun kinderen. Dus zullen hulpverleners die band goed in de gaten moeten houden. De lijn ouder-kind is belangrijker dan de lijn ouder-ouder.
Vecht niet voor je kind …
maar sticht liever vrede
Negatieve invloed van het netwerk
Weer blijkt uit onderzoek het netwerk van grote invloed. Positief en negatief. Ik zie veel ouders goede vooruitgang boeken in hulpverlening. Echter deze ouders komen na gesprekken thuis in een verwijtende sfeer. ‘Ben je er weer ingestonken.’ ‘Heb je je weer aangepast aan hem/haar.’ ‘Die hulpverleners snappen echt niet hoe vader/moeder is.’ ‘Straks ben je je kinderen helemaal kwijt.’ Ouders geven in de gesprekken niet snel aan dat dit speelt. Enerzijds stel je je dan kwetsbaar op naar de andere ouder. Anderzijds is er schaamte over de negatieve beïnvloeding door anderen in het netwerk, gewoon omdat je het zelf ook niet meer weet.
Hoe betrek je het netwerk?
Dus het netwerk inschakelen blijkt van groot belang.
- Een bemiddelingsgesprek zou vaker mét familie erbij moeten zijn.
- Een positieve contactpersoon in het netwerk laten monitoren op het conflict is goud waard.
- Maak standaard een genogram met de ouder. Zo komen verhalen los.
- Het huiswerk dat je meestuurt aan ouders na een gesprek, ook doorsturen aan mensen uit netwerk/familie.
Nieuwsgierig naar meer, neem contact op over de coaching die ik bied. Wellicht kan ik meer voor jou of je team betekenen.